Waarom u een plooicel opnieuw in overweging moet nemen

“We doen geen grote series. Automatisering is niks voor ons.” Herkent u zich in deze woorden? Toch is het interessanter dan ooit om die denkoefening nog eens te maken. Op zijn minst omdat nieuwe werkkrachten amper te vinden zijn. De software die deze plooicellen aanstuurt, is ook een stuk toegankelijker geworden. Met andere woorden, u hoeft geen hogere wiskunde gestudeerd te hebben om het programma te genereren. En het gaat bovendien snel genoeg met slechts beperkte omsteltijden, zodat ook kleine series steeds meer in het vizier van de plooirobot komen. 

Gerobotiseerd plooien is niks nieuws onder de zon. Om een dergelijke investering te rechtvaardigen, moesten de seriegroottes in het verleden al in de duizenden oplopen. Maar dat behoort werkelijk tot het verleden. Geloof ons. Door de schaarste aan nieuwe medewerkers, de fermste rem op de groei voor de meeste metaalbedrijven, zou men ook zonder technologische vooruitgang al sneller in die richting durven kijken. Maar ook de technologie heeft dus niet stilgestaan. De software die plooicellen aanstuurt is een stuk geavanceerder geworden. Gevolg? Programmeren kan sneller en eenvoudiger. Als een stuk geregeld terugkeert, kan het zelfs al vanaf seriegroottes van tien een goede return on investment geven. 

De bottleneck in het verleden lag echt in de aansturing van de cel. De operator moest zowel de bewegingen van de robot als die van de plooibank apart programmeren. Bleek er dan ergens onderweg een botsing te gebeuren met een onderdeel door een verkeerd ingeschatte beweging van de robotarm, dan mocht je helemaal opnieuw beginnen van dat punt. Er moest dus eigenlijk een ervaren plooier de programmering verzorgen, die ook nog eens begreep hoe een robot precies beweegt. 

De programmeersoftware die momenteel op de markt is maakt een einde aan al deze complicaties. Alles gebeurt nu vanuit de plooisoftware zelf. En er komt steeds minder programmeren maar eerder configureren bij kijken. De software genereert nu het programma. Simulaties verzekeren vervolgens dat alles botsingsvrij kan gebeuren. Druk op de knop en plooien maar. Alles perfect vanaf de eerste plooi. Daarvoor zorgen de ingebouwde hoekmetingen wel.

De robot doet zijn plooiwerk niet per se sneller dan een menselijke operator. Integendeel. Maar hij kan die ‘verloren’ tijd wel inhalen door ’s nachts of in het weekend verder te werken. En ziek wordt hij ook niet. Bovendien is het een extra paar handen dat op de arbeidsmarkt van vandaag haast niet meer te vinden is. Fabrikanten van plooicellen werkten daarenboven aan de flexibiliteit van hun oplossingen. Naast de gereedschapswisselaars, staan er nu ook verschillende grijpers klaar om verschillende stukken correct te kunnen opnemen. Met zuigers, klemmen, magneten … Een evolutie die de autonomie van zo’n plooicel steeds verder optrekt. Dat is ook een vereiste in de West-Europese markt. De series worden wel degelijk kleiner. Die duizenden van hierboven zijn eerder de uitzondering dan de regel. Dan heb je technologie nodig die zich in geen tijd kan aanpassen aan een nieuw stuk. En die bestaat vandaag.

Zijn we er dan al helemaal? Neen, voor de meest complexe stukken zal een ervaren operator nog steeds het verschil kunnen maken. Dat laat de plooisoftware ook toe. Die is slim genoeg om te willen leren. Maar er wordt daarnaast steeds breder gekeken dan naar één product. Er valt immers nog winst te maken door bepaalde stukken slimmer te gaan groeperen. Door te spelen met de volgorde van je plooi-orders, kun je het aantal gereedschapswissels en dus de omsteltijden nog verder beperken. Met een beetje intelligentie kun je de omsteltijden zo halveren. Een rekensom die zelfs de meest ervaren rot in het vak moeilijk kan maken, maar een fluitje van een cent is voor plooisoftware met al zijn rekenkracht.